عشق چیست؟

عشق چیست؟........... به کوه گفتم عشق چیست؟! لرزید به ابر گفتم عشق چیست؟! بارید  به باد گفتم عشق چیست؟! وزید به پروانه گفتم عشق چیست؟! نالید به گل گفتم عشق چیست؟! پرپر شد  به انسان گفتم عشق چیست؟! اشک از دیدگانش جاری شد و گفت: دیوانگیست این همون دیوانست

دلتنگی

دلم تنگ بود...

دیگر دلم برای خیالت هم تنگ شده است صحبت از دلتنگی خودم نیست صحبت از خیال های پریشان است که هر لحظه سراغ تو را می گیرد صحبت از رخوت سنگینی است که سر تاپای خیال خاکستری مرا با خود به بیکران وجود می برد در پریشانی خیال هم گم شدن حرف تازه ای نیست خود داستان پریشانی آغوش های نیمه بازی است که هر شب تا انتهای سحر بی تابی می کند و آخر هم با خیالهای پریشان و آغوش های خالی به خواب می رود دلم به اندازه پریشانی گیسوانـت به اندازه وسعت نگاهـت و دل دریایـی ات غریـب است

قلب

نزدیکتر از عشق با منی ،نزدیکتر از دل بـا تـوام
من و تو مـثـل سـاحـل و ،دریا شدیم برای هـم

زیــبــــاتــر از روح منی ،نـازکـتر از قـلـب تـوام
من و تو مـثـل شـاعـر و ،غزل شدیم برای هم

پــیــو نـد جــان مـن و تـو ،پـیـوند آب و عطشه
لب تشـنـه می تونه مگه ،دلــداده بـارون نشه
پــیــو نـد جــان مـن و تـو ،پـیـوند آب و عطشه
لب تشـنـه می تونه مگه ،دلــداده بـارون نشه

ســتـاره کـو ســتـاره کـو ،بـبـیـنـه آفـتـاب منو
بـبـینـه توی قطره عشق ،مـعـنی دریـا شدنو

پــرنــده کـو پــرنــده کـو ،بـبـیـنـه پـــرواز منو
بــاور کـــنـه مــعــجــزه ،بـی پر و بال پـریدنو

خواب درخشان منی ،مـحــو تـمـاشــای توام
من و تو مثل برکـه و ،مهتاب شدیم برای هم

جذبه چشمای تو رو دوست دارم اونقد که نگو
مـثـل پـر کـاه مـی بـره دل مـنـو بـه جســتـجو


پــیــو نـد جــان مـن و تـو ،پـیـوند آب و عطشه
لب تشـنـه می تونه مگه ،دلــداده بـارون نشه
پــیــو نـد جــان مـن و تـو ،پـیـوند آب و عطشه
لب تشـنـه می تونه مگه ،دلــداده بـارون نشه

ســتـاره کـو ســتـاره کـو ،بـبـیـنـه آفـتـاب منو
بـبـینـه توی قطره عشق ،مـعـنی دریـا شدنو

پــرنــده کـو پــرنــده کـو ،بـبـیـنـه پـــرواز منو
بــاور کـــنـه مــعــجــزه ،بـی پر و بال پـریدن

عشق

اما من آن ستاره دورم

تصویرها درآینه ها نعره می کشند ما را از چهار چوب تنهایی رها کنید ما در جهان خویش آزاده بوده ایم . دیوارهای کور کهن ناله می کنند ما را چرا به خاک اسارت نشانده اید. ما خشت ها به خامی خود شاد بوده ایم . تک تک ستارگان همه با چشمهای تر دامان باد را به تضرع گرفته اند . که ای باد ما ز روز ازل این نبوده ایم ما اشک هایی از پس فریاد بوده ایم . غافل که باد نیز عنان شکیب خویش دیریست که از نهیب غم از دست داده است گوید که ما به گوش جهان باد بوده ایم اما همیشه تشنه فریاد بوده ایم . من باد نیستم اما همیشه تشنه فریاد بوده ام . دیوار نیستم اما اسیر پنجه بیداد بوده ام . نقشی دورن آینه سرد نیستم اما هرآنچه هستم بی درد نیستم . اینان به ناله آتش درد نهفته را خاموش میکنند و فراموش میکنند . اما من آن ستاره دورم که آب ها خونابه های چشم مرا نوش

عکس هندی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

-ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ-

-ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ-

-ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ-